"Een tijdje meedraaien met een gezin"

Vrijwilligers van Wel Thuis komen bij gezinnen thuis om te helpen. Ze doen dat uit betrokkenheid. Niet als hulpverlener, maar als maatje: als een vriend of vriendin. Ze delen hun eigen ervaringen met je. Je bent gelijkwaardig. En samen praat je over de opvoeding, praktische gezinsdingen of ga je een stukje wandelen.

"De inspanning voor Humanitas brengt mij ontspanning"

“Vanaf het begin is het menselijk contact voor mij het allerbelangrijkste. Het is zo mooi om mensen te zien opbloeien, alleen al omdat er naar ze wordt geluisterd. Maar niet alleen deelnemers hebben baat bij onze ondersteuning. Ook voor mijzelf is er een nieuwe wereld open gegaan.”

"Ik geniet van getallen"

“Het eerste wat ik meestal aantref bij mensen die een beroep doen op Humanitas Thuisadministratie is chaos. Daar duik ik bovenop. Geef mij een vuilniszak vol administratie en binnen drie uur is 'ie voor de helft leeg."

"Opgroeien met een maatje"

Elke week zien een vrijwilliger en een deelnemer elkaar. ‘Match’ heet het programma, dus ze passen bij elkaar. Ze gaan samen op stap en gedragen zich als vrienden. Of een als grote en kleine broer. Als ze elkaar pas kennen, geven ze elkaar een box, maar later wordt het een knuffel. Heel gewoon.

“Daar loopt geen bloed uit”

 “Wat me erg raakte, was de opmerking van de moeder waar ik twee keer ruim een jaar ben geweest. Zij vertelde de coördinator van Home-Start dat zij me in gedachten nog vaak hoort zeggen: ‘Dat is niet zo belangrijk, daar loopt geen bloed uit’.”

"Tijdelijk én voor altijd"

“Home-Start is tijdelijk, maar heeft eeuwigheidswaarde. Dat zei de coördinator toen ik begon bij het project. Het klinkt misschien een beetje zwaar, maar het klopt. Dat heb ik de afgelopen 10 jaar ervaren.”

"Plezier hebben en ook nog mensen helpen die zich eenzaam voelen"

"Het meest blij word ik van het contact met zoveel verschillende mensen. Het is echt bijzonder als iemand die zich vaak alleen voelt, zijn of haar verhaal aan je wil doen."

"Ieder ander is voor mij gelijkwaardig"

Elke week is Henk in de gevangenis. Als we voor poort staan om de foto te maken, klinkt vanachter de tralies een luide groet. Henk zwaait lachend terug: “Ik weet wel wie dat is, leuke man hoor.”

"Ook gedetineerden zijn mensen"

“Als mijn kinderen iets fout deden, zette ik ze in de hoek en daarna was het over. Voor gedetineerden die hun straf uitgezeten hebben, geldt in onze maatschappij vaak: eens een gedetineerde, altijd een gedetineerde. En dat vind ik niet eerlijk."

“De kracht is het wederzijdse contact”

“Als projectmedewerker begeleid ik 4 stagiaires (maatjes). Ik vind het super, zeker als ik tijdens een tussenevaluatie van het gezin hoor dat wat we doen heel waardevol is. Iedereen groeit in het contact: het kind, de ouders, de stagiaires/vrijwilligers en ikzelf.”  

De stage van Indigo (19) als maatje bij Gedetineerdenbezoek nam door de coronamaatregelen een flinke wending. Ze ontdekte de charme van het brievenschrijven.

"Brieven schrijven, wanneer doe je dat nou? Ik ben van de generatie die appt en mailt. Maar nu ben ik het noodgedwongen gaan doen met gedetineerden. En ik vind het fantastisch.

"Als kind had ik al een warm gevoel bij Humanitas"

"Op mijn veertiende had ik mijn eerste ervaring met Humanitas. Daar heb ik een warm gevoel aan overgehouden. Toen ik dit jaar hoorde dat er een stageplek vrij kwam, heb ik meteen gereageerd. In september ben ik begonnen. Het is veel, maar hartstikke leuk en leerzaam."

"Ik heb hier geleerd wat gelijkwaardigheid is"

“Al een tijd wilde ik vrijwilligerswerk doen. Door mijn eigen problemen lukte dat niet. Dankzij de steun van ‘mijn’ Humanitas-vrijwilliger groeide mijn zelfvertrouwen. Nu zijn we collega-vrijwilligers.”